dünya ve türkiye'deki örnekler incelendiğinde kartel medyası değilde medya kartelciliği olarak değiştirilmesi gereken başlık. ayrıca duygusal entry'lerle tanımlanmaması gereken başlık.
örneklerle açıklamak gerekirse ABD'de 1986 yılında yaklaşık 1500 günlük gazete, 11000 dergi,, 9000 radyo ve 1500 televizyon istasyonu, 2400 yayınevi ve 7 film stüdyosu, yani toplam olarak 25000 medya kuruluşu vardı. bunların büyük bölümü genel haberler için kendilerinden büyük medya kuruluşlarına ve büyük haber ajanslarına gereksinim duyan küçük yayın organlarıdır. bu yayın organlarının yarısından çoğunu 29 medya şirketi kontrol etmektedir.. doğal olarak bu şirketler ABD'nin gündemini belirleyen şirketlerdir. ancak şirket sayısı bakımından bir ideoloji çeşitliliği ve rakabet olduğu söylenebilir.
ben magdikan, media monopoly kitabı için araştırmasını tamamlandığında 50 şirket medya sektörünün yüzde 50'den fazlasını kontol ediyorudu. aralık 1986'da kitabını ikinci baskısı gözden geçirdiğinde, bu 50 şirketin sayısının 29'a düştüğünü gördü. son saydığında 26 ve kitabına üçüncü baskısında gerçekleştirdiği araştırmada 20 rakamına ulaşmıştı. günümüzde bu rakam 9'dur. ABD'de 1700 günlük gazetenin yüzde 98'i monopol halindedir. ve 15'ten daha az sayıdaki şirket günlük gazete dolaşımını kontrol eder. örneğin Time. inc. magazin sektörünün kontrol eder ve sektördeki karın yüzde 40'ı bu şirkete gider. aynı şekilde televizyon işinide 5-6 şirket idare etmektedir. kitap yayınlayan tüm yayınevleri 10'geçmeyen şirket tarafından kontrol edilmektedir.
düşünce çeşitliliğini garanti etmenin en emin yolu sahiplikteki çeşitliliktir. fakat bu artık günümüz için büyük bir ideal ve hayal olmuştur. seebebide hükümetler tarafından adı serbest pazar olan, ama aslında tekelci kapitalist koşullara kurban edilmesidir.
medya grubu devemlılığını sürdürmek için kendisine finansman sağlayan grupların amaçları doğrultusunda ideoloji aşılar.
not: rakamsal veriler; kitle iletişim kuramları-Levent Yaylagül
