Dövmek fevri iştir. "adam"lik bilegine guvenmek, yurekli olmak, namuslu olmak vs. degildir sadece. Adamlik evvela sakin olabilmektir. Sakince dusunebilmektir. Fevrilikle insan kendine iyilik yapacam derken bile zarar verebiliyor, cek kahrini sonra. Gerek yok, sakin olmak lazim. Hemen sinirle "ulan bana yapilir mi!"ya baglamamak lazim. Asil Konuya donersek;
Herkesin sari damari vardir. cok onem verdigi degerleri, kutsallari vardir. Bunlara biri toz bile puskurtulse, sari damari atar adamin. Kiz, erkek farketmez, oracikta bogmak istersin. Dovme mevzusu ise gorecelidir yine kisiden kisiye degisir. Ne zaman lazim olur, olmaz... Ben mesela gunluk hayatta cok beni ugrastirmamis, anlik dellendirmis birine sakin olmaya calisirim, cok fazla sinirlendirdiyse bi okşarim. Bi saldirirm. Benim adamligim da bence bu kadar. Ama o kutsallarima laf bile gelse, hayatta dovmem. Zorlasa o bayan, kiskirtsa dahi dovmem. Intikam soguk yenen bir yemektir derler cok klişe de olsa oyledir. Herkesin zaafi vardir. En dayanilmaz, en durmak bilmez noktasindan 5 duyu organina virus sokar, aklini burustururum, 1 kamyon sopadan iyidir o insana. Dayagin moru gecer, ruhun agrisi gecmez.
