öncelikle muhteşem bir film olduğunu söylemem gerekiyor. izlediğim en sağlam filmlerden biri ruh olarak. havası, rengi, ruh altı yapısı tam yerindeydi. gemide'ye benziyor evet ama gemide'den arak bir klişeden çok uzak. ruhu olan bir insan bu filme beğenmedim diyerek kestirip atamaz. etkisinden hala çıkamadım. ismail hacıoğlu'ndan o kadar iyi bir performans beklemiyordum açıkçası. ne eksik ne de fazlaydı. uğur polat hayranı olarak ki filme gitme sebeplerimin başındaydı, o karaktere hiç gitmemiş, janti havasında bir mafyaydı, küfür yakışmadı kendisine, eğreti durdu. ismail hacıoğlu'nun iç konuşmaları zaten tarifsizdi. keşke yarım saat daha devam etseydi film ya da biter bitmez keşke bir kere daha başlasaydı hiç kalkmadan o koltuktan izlemeye devam ederdim. önümde oturan ergenlerin 'öğğğğ bu ne biçim film beeeeeeeeee' diye serzenişlerine üzüldüm, neden bu kadar yüzeysel bir gençlik var onu da anlayamıyorum tabi. velhasıl film çok iyiydi.
--spoiler--
akvaryum için adam öldürmek. *
--spoiler--
