ilk 3 yıl boyunca "4. sınıf olalım, yata yata geçeriz" düşüncesinin ne kadar anlamsız olduğunu anladığınız yıldır son sınıf. son sınıf öğrencisinin derdi başından aşkındır.
bir yandan meslek seçmeli,
bir yandan reaktör tasarımı,
bir yandan distilasyon absorpsiyon ekstraksiyon,
bir yandan her hafta 2 sınava, bir de deney raporuna tabi tutulduğunuz lab. dersi,
diğer yanlardan da kolay dedikleri, ama aslında o kadar da kolay olmayan halkla ilişkiler ve bilim tarihi dersleri.****
her daim kafasının bir tarafında "mezun olunca ne yapacağım ben" sorusunu taşımaktır son sınıf öğrencisi olmak. gerçekten ne yapılacaktır?
bunlar bu seçeneklerden sadece bir kaçı. örneğin ben, çift anadalım olan makine mühendisliğine devam mı etmeliyim, yoksa öyp'ye mi başvurmalıyım bilmiyorum. arkadaş ortamının da gidecek olması cabası.
işin özeti, kötüdür son sınıf öğrencisi olmak. mümkünse ne üniversite okunmalıdır, ne de son sınıf öğrencisi olunmalıdır.
