kardiyoloji kliniğinde asistanlık yapılan dönemlerde;
hasta girer içeri, normal olarak vatandaş hasta jargonuyla konuştuğundan mütevellit, "kalbim ağrıyor hocam" der.
hoca; pişkin ve terbiyesiz bir tavır ile; "kalp ağrımaz amcacım. bazıları da gelip kalp krizi geçirdim falan diyor, kalp krizde geçirmez!" cevabını verir adama. (şahsen ben bu cevaptan sonra o hayvan hocanın başının göğe ermesini beklemedim değil, ama sonuç alamadığımız gibi, sanki hoca daha da bir küçüldü gözümde. neyse)
o an kalbi deliler gibi ağrıyan yazar kişisinin eli kalbine gider ve kalp ağrımazsa eğer bu sol yanımda ki acının adı ne diye sorar içinden.
kalp ağrır efendiler. hem de nasıl ağrır. anlayabilene.
kalp denilen organ sadece kan pompalamaya yaramaz. acılar çeker, burkulur, yara alır ve gün gelir tıkanır.
işte o vakit yeni bir kalp nakline ihtiyaç duyulabilir. varsa sahibinden temiz, acısız, yarasız, hasarsız, bulunup dört elle sarılmalı.
