yaklaşık 1 sene boyunca aynı evi paylaşırsınız , sanki evladınızmış gibi ona kol kanat gerersiniz. işsizdir, parası yoktur, ona bir kaç iş bulursunuz beğenmez hiç birini ve çalışmaz hatta araya çok sevdiğiniz birisini sokup gayet güzel bir iş için görüşme ayarlarsınız ama görüşmeye bile gitmez, sizi mahçup eder, bu sırada eve alınan tüm kumanya , malzeme , alet adevat vs. , kira, fatura sizin sırtınızdadır sesinizi çıkarmazsınız , 2-2,5 aylığına şehir dışına çıkmanız gerekir, giderken bir miktar para bırakırsınız, (fatura , kira ve o kişi sıkıntı çekmesin günlük ihtiyçlarını karşılayabilsin diye) ve ne olursa olsun en ufak sıkıntında beni ara dersiniz ama döndüğünüzde internet ve suyun borcundan dolayı kesildiğini son ay kirasının yatırılmadığını öğrenirsiniz, kız arkadaşınızla birlikte tatile gitmek için ayırdığınız paranın bir miktarını onun ihtiyacı var diyerek ona verirsiniz , tatil planları suya düşer, derken bir gün yurt dışına çıkmanız gerekir ve 5-6 ay gibi bir süre olmaycağınızı söylersiniz , giderken yine elden geldiğince bir miktar para bırakır bir sıkıntı olması durumunda sizi mutlaka aramasını söylersiniz.
Ve acı gerçek, siz yurtdışına gittikten kısa bir süre sonra haberi alırsınız. Kardeşiniz , evladınız gibi gördüğünüz arkadaşınız siz gittikten sonra evi boşaltmış (emlakçı ve ev sahibine oldukça geç haber vererek, boşuna kira işlemiştir bu süreçte), eşylarınızı satmış , sizi haybeye ödenmemiş kiralar , birikmiş ve bir kısmı hukuki sürece girmiş faturalarla baş başa bırakmıştır. Ve üstüne kendini haklı çıkarmak için sizin hakkınızda iğrenç yalanlar ve iftiralarla karalama kampanyası başlatmıştır (Gerçi sizi oldukça iyi tanıyan arkadaş çevreniz bu şahısa itibar etmez ama manevi olarak yara almışsınızdır bir kere, kendinizi kullanılmış hissedersiniz , acısı kolay kolay dinmez, çünkü bunları yapan kişi çok sevdiğiniz , değer verdiğiniz bir insandır, kendinizi aptal gibi hissedersiniz).
işte bir arkadaşın yapabileceği en büyük şerefsizlik budur.
