bugünkü gibi değildi o kadar soğuktu ki dışarıda duramadım daha doğrusu daha yüzümü bile görmeden bana kıyamadın arayp içerde beklememi söyledin. girdim bende içeri. mağazalara, vitrinlere, yılbaşı için ortaya konmuş tavşanlara baktım. ne kadar sakin duruyorsamda bir o kadar fırtınalar kopuyordu içimde. vazgeçmedim bekledim. girer girmez tanıdım seni hemen görünmedim sana baktım biraz durduğum yerden. başını sağ sola çevirip beni araman mı desem, kahverenginin içindeki asaletin mi desem bir an nefse bile almayı unutturdu bana. yanıma gelir gelmez sana sarılmayaydım da ne yapsaydım? o koku o sıcaklık herkesi herşeyi sildi o an ordan. bir tek sen ve ben vardık.
günler, geceler ve yıllar geçmiş hergün böyle hissede hissede. aşkı anlatmak için daha güzel bir kelime bulamıyorum ve bugünümüze geliyorum.
dün gece geçirdiğimiz 2 sene geçti böyle gözlerimden. sen anlattın ben düşündüm. kurduğun o güzel tatil planları arasından çekip çıkardım bizi. kocaman bir boşlukta sadece sen ve ben. ben benden çoktan geçmiş bir halde ruhum gözlerinden içeri süzülüp bedenine girerken sen bir kez daha benim olmuş ruhunu benimkine yaklaştırmışsın. bu iki senedir hep böyleydi ve hep böyle kalacak. ruhum bedenimden ayrılıp ruhuna yaklaşana kadar...
