telefonu açıp karşıdan bir aile üyesinin sesini duymaktır.
bir de gurbet eller söz konusuysa nerde, ne zaman bu tınıya ihtiyaç duyulacağı anlamsız kalır.
ve aslında çok da havadan sudan konuşurken dinginleşir insan..sevdiklerinin yanında olamadan geçen hayatında yaşadığı zorluklar bir süreliğine öylece kaybolur.
ve aklıma partick süskind in koku adlı romanı gelir ve bence elimizde olsa-bilmiorum, teknoloji bunu sağlıyor mu?- annemizin kokusu hep bizimle olabilse.-ki bunu söyleyen kişi diğer ebeveyninin sesini daha bu yıl eski bir video kasetinde duyarak ne hissetmesi gerektiğini bilemeyen kişidir.
