bir başalayan bir daha bırakamaz
yandıkça üşür, üşüdükçe ister
beyaz bir kabus bu
insanların gözüne her baktığında, gözlerindeki beyazı her gördüğünde o gelir aklına
belki o gözleri tekrar göremeyeceksin
belki bu akşamki çekişini kaldıramayacak küçük bedenin
seni kimler alıştırdıysa söveceksin onlara
söverek gideceksin son yolculuğna
başın dönerek uçacaksın göklere
bir beyaz uğruna sattın ömrünü
'affedin affedin affedin' diye yalvaracaksın seni sevenlere
kendini tek bir saniye bile düşünmeyeceksin
kimse üzülmesin sana, sana! senin gibi bir leşe acımasınlar isteyeceksin, habersizce gitmek isteyeceksin ama olmayacak
asıl suçlu sensin ama herkes 'o saftı, alıştıranlar utansın' diyecek.
gerçeği, bir beyaz kabus uğruna kül tablasına bastırılmış sigara gibi söndürdüğün kısa hayatını bir tek sen bileceksin...
