o zaman da simdiki gibi koca kafali oldugum icin zihnim her turlu luzumsuz hadiseyi kaydedebilecek bir yer bulabiliyordu kendisine.. o yuzden hatirlayabiliyorum yani o gunleri.
yurumeyi yeni ogrenmisim.. eve de renkli tv. yeni gelmis.. "la" dedim kendi kendime.. "suna bir ciksam beni tartar mi acep?" ki zaten o yaslarda sadece kendi kendime konusabiliyordum.. her neyse.. ciktim.. biraz zor oldu ama tv sehpasinin alt rafindan da faydalanarak tirmanip oturdum televizyonun ustune.. ordan baktigimda halinin uzerindeki karincalar karinca gibi gorunuyorlardi.. ki bunda da sasilacak bir sey yoktu.. o zaman da sasirmamistim zaten.. kisa sure sonra odaya girip beni o halde goren annem de sasirmamisti cunku bu olaydan bir kac hafta once de buzdolabinda uyurken yakalanmistim kendisine.. arka arkaya gelen iki hadisenin ardindan annem benim evdeki elektrikli esyalarla tum iliskimi kopardi.. ancak bu benim ilerleyen gunlerde elektrik supurgesi ile gures tutmama engel olmayacakti.. her neyse onu da sonra anlatirim.. hadi optum kocaman.
