'bekareti bu anadolular, köylü zihniyetliler hala tabu olarak görüyorlar' diyerek küçümsemek de, ' kardeşim bekaretini kaybetmiş kız artık folloş olmuştur' diye de yaklaşmık, ince köprü üzerinde yalpalamaktır.
binlerce yılda oluşan kültürü, 150 yılda değiştirmeye çalışmak zordur, süreç'in 50 yıllı evet geçen binseküzyüz küsür yıldan daha fazla değişime uğratmıştır dünyayı ve insanları ama kolay değişemeyecek şeyler her zaman vardır, kaldı ki 'ezelden beridir hür yaşamış bu millet' için artık ebed pekte merak edilmektedir, kısacası değişim hızlıdır ve akılları her alanda tutsaklaştırmaya başlamıştır.
bu sorunun tek çözümü, tek çıkmazı, açmazı, cevabı 'aşk' dır. hala ve ısrarla evlenene kadar bakir kalmış erkekler de mevcuttur, adalet sadece hastahaneler de talep edilmemelidir.(adaleti talep etmek de hak etmek de canından vazgeçmeyi gerektirebilir çoğu kez)
kör kütük aşık bir insan kolayca vazgeçemez sevgilisi bakire değil yada bakir değil diye. aklına söz geçirebilen kişi de zaten henüz kör kütük aşık değildir. görünce dünyayı unuttuğun bir insanın bekaretini yada bakirliğini bahane ederek onunla birlikte olmaktan vazgeçmek birazcık göt ister.
kısacası sırat gibi bir köprü bekaret mevzuu. talep edenin önce kendisinin hak ettiklerini düşünmesi gerekir. kişisel kanaatim aşağılamak yada yüceltmek ince köprüde gezerken ayaklarını kanatmaktır.
bekareti yada bakirliği önemsememek avrupalılık yada işte aydın kişilik göstergesi olmadığı gibi, bekareti talep etmekte yobazlık demek değildir.
ayrıca kesinlikle ve kesinlikle unutulmamalıdır, erkeklerin öğretmenleri analarıdır. bekareti, namusu,... anneden öğrenir erkek bir kadından yani..ü
