an itibariyle , binbir gece dizisiyle geçtiği dalgalarda boğulmama sebep olmuş bir klasiktir.
bir demet tiyatro lise yıllarımda çarşamba günleri tüm repliklerini okulda arkadaşlarla birbirimize anlattığımız bir güldürgeç' ti, severdik, kahkalarla gülerdik, oradaki karakterler gibi konusurduk zaman zaman.
bitti, üzüldüm, sonra yavaştan alıştım yokluğuna, bazı bazı repliklerini yine de kullandım günlük hayatta, sonra bi baktım , aa, o da ne, yeniden baslıyor. ilk baslarda biraz kuskuyla yaklaştım. geçmişteki performansını yakalayamazsa üzülürdüm çünkü, hep en sevdiğim haliyle kalmasını yeğlerdim, ancak şimdi görüyorum ki kuşkularım yersizmiş, yılmaz erdoğan yine çatır çatır yazıyor, diğerleri de çatır çatır döktürüyor, biraz zaman gecsin daha da acılır motorları bu afacanların derim ve "cok yasayasın e mi yılmaz erdoğan'ı" ekleyerek bitirmek isterim.
