ben küçükkene, eskişehirde daha çok kar yağardı. aylarca kar yerden kalkmazdı lakin şubat ayı gelip havalar iyice bi pisleşmeye başlayınca aylar boyu kalan o kar, yerde buza dönüşüverirdi.o yıl okulda sabahçıysak sabahları,öğlenciysek akşamları, okuldan eve giden o yolda hep kayıp düşenleri izlerdik.onlardan biri olmamak için dua ederdik.hatta aynı yerde,farklı zamanlarda iki kolunu birden kıranımız vardı.facia dolu gunler... *
