ilk aklıma gelen kelime, ironidir. avrupa ülkelerine, özellikle amerikaya en fazla karşı duranların bile kırıntı kadar bile olsa sempatiyle, hatta özenerek baktığına inanıyorum. kendi adıma konuşmak gerekirse, evet siyasal olarak ülkeme yapılanlardan, ülkemin düşürülmeye çalışıldığı durumlardan nefret ediyorum, türk olduğum için de her şeye rağmen gurur duyuyorum. ama öyle şeyler duyuyor, öyle şeyler yaşıyorum ki bazen sevgili ülkemde, batının kendi vatandaşlarına sahip çıkmasına, kendi vatandaşlarının haklarını savunmasına, batı insanlarının yaşam kalitelerine özenmiyor değilim. ama bu, keşke orada yaşıyor olsaydım, o ülkenin vatandaşı olsaydım diye kesinlikle değil, tam tersine, keşke benim ülkem de bana bu kadar sahip çıkabilseydi, refah düzeyimi yüksek tutabilseydi diye düşündüğüm içindir. evet, batı ülkeleri bütün dünyaya karşı çok acımasız, ama kendi vatandaşlarının haklarını ve yaşam kalitelerini her şeyden üstün tutuyorlar. bizim ülkemizde ise dış ülkelere her türlü avantaj sağlanırken, bizim haklarımız eziliyor. en basiti yabancı öğrenci sınavı denen bir şey var. başka bir ülkenin vatandaşı olan öğrenci burada komik denebilecek düzeyde bir sınavla benim ülkemin en iyi üniversitelerine girebiliyorken, ben bir dış ülkede okumaya kalksam, bin dereden su getirip bin türlü şartı yerine getirmemi istiyorlar. yine de türk olmaktan mutluyum, bir daha doğacak olsam, yine türk olmak isterdim.
