bir umutla yeşerir, minicik ve sevimlidir... zamanla büyür ve serpilir... zamanı geldiği zaman kurur iyice, cılızlaşır, güçsüzleşir... ağaçla tek bağlantısı onu bir rüzgârla koparıverir koca gövdeden... kuruyup süzülür yavaş yavaş yüreğiyle birlikte ve toprağa düşer... geldiği yere hasretti cünkü o umutla yeşerdiğinden beri beklediği anı gözetler.
bir baharla doğup, bir baharla ölendir, insandır, sararıp solandır...
