insanın ne yapacağını bilemediği, donup kaldığı bir andır. Beklenmedik bir anda, hazırlıksız yakalanılmışsa ve hayatındaki ilklerinden biriyse acı bir deneyimdir. Aşka ve sevgiye ve karşı cinse güvensizlik duyulmaya başladığı devredir insan hayatında. Ya da kısacası ölümüne gidebileceği bir aşkın elinden en yakını tarafından alındığını ve biri hayatının aşkı, diğeri de en yakın arkadaşı tarafından dünyasının başına çuval diye geçirildiğini öğrendiği okul binasının sigaralı bölmesindeki sigara dumanıdır... Gözyaşının isidir yanaklarından süzülen öylesine bir anda... Hatırladığı her an içinin en insan yerinde duyduğu sızıdır engel olamadığı... Kalbindeki kurumayan yaradır kimi zaman... Düşmanımın başına gelmesin dediği andaki çaresizliğidir insanın... Aşka küskün kalışıdır epeyce bir zaman... Atlantisin sulara gömülerek kayıp kıta olduğu efsanenin miladıdır... Acıdır... Buhrandır... Kırık bir kalptir atmaya güdülenmiş... Yasdır sonsuz... Yepyeni bir başlangıçtır anlamı olmayan... Yaşamaya devam etmek zorunda olduğunu bilmenin insana en çok acı verdiği birkaç andan biridir bütün hayatı boyunca... Ve bir derste hocayı dinlemediği bir 30 saniye içinde kağıda kaleminden kan akıta akıta düştüğü bir kaç dizelik şiirdir acıyı tarihe yazan:
SEN,
APANSIZIN
AŞKIMI ÇiĞNEDiN
VE GiTTiN!
BEN,
SENDEN AYRI,
YALNIZLIĞIMIN DÜŞ VAKiTLERiNDE
KENDiMi YiTTiM!
SONRA BiRGÜN
ADRESiN GEÇTi ELiME;
CESEDiMi ZARFA KOYDUM,
SANA GÖNDERDiM...
BENDE SANA AiT BiRŞEY
KALMASIN iSTEDiM!!!!!!!!
