bi gece yarısı... tedirgin bi uyanıklık halinde,kafanda gezinen onca şeyle,sağa sola dönüp ışığı, pencereyi açıp nefesiz ve karanlıkta kaldığını hissedersin. yolunda gitmeyen bişeyler vardır,o bişeylerin hangi yoldan gitmesi gerektiğini de bilemezsin ama gittiği yolun doğru olmadığından eminsindir.
başın ağrır,uyku ilaçları ve ağrı kesiciler daha da artırır... ev halkı uyuyorken tüm şehir sessiz ve derin bi uykudayken ayın ışığı kendi gölgeni bile göremeyecek kadar azken,güneş çok uzakta kalmış gibiyken...
acı çektiğini anlarsın biliyorsundur ama başladığı yer neresidir,sorular sorular sorular... gözünün önünden geçen yüzler,hafızana takılan cümleler... sanki biri cevapsız soruları sana bi hediye paketiyle sunmuş da gerisini vermemiş gibi,açma bu paketi demiş gibi... küllükten taşan izmaritler,ruhundan taşan keder...
gün doğmaya başlarken sol yanının acıdığını farkedersin... biri sana mucizevi bi cevap vermiş gibi,uzun zamandır aradığın bi şeyi bulmuş gibi,biri kulağına fısıldamış gibi "benden duymuş olma ama sol yanın acıyor" demiş gibi...
sol yanının acıdığını hissederken bi çok soruya cevap bulursun,kendini acıyla bi uykuda bulursun...
dilden dökülmeyen,gözden anlaşılmayan, gelip oturur sol yanına... kendi kendine kahrolursun...
