Uzun zamandır konuşmuyorduk onunla..
Uzaktaydı çünkü ve ben gitsin istedim hayatımdan
Gitsin ve ben kurtulayım..
Öylede oldu, gitti..
Bense şartlandırmıştım kendimi, o olmazsa unuturum diyordum..
O gün uzun zaman sonra ilk defa konuştuk..
Ben kurtulduğuma kendimi bal gibide inandırmışken o geldi ve
'' nah unuttun kızım, bak hâlâ içindeyim senin '' dedi resmen.
Tek bir mesajı bile bana bildiğimi sandığım herşeyi unutturdu..
O yokken hani, onu unuttuğumu sanmışken ben diyordum ki ;
" Şimdi gelse, en basitinden bi naber dese yüzüne bile bakmam, cevap vermem..
Adını bile unuttum, o kim ki ya ? "
Ve en bombası ; "akıllandım abi ben, o zamanlar seviyordum, bağımlıydım ona ama şmdi akıllandım ! "
Ama yok akıllanmıyorsun, sadece unutuyorsun..
Ve onu gördüğün an, unuttuğunu sandığın herşeyi tekrar hatırlıyorsun ..
işte bu yüzden, keşke gidenler bir daha gelmese ..
