alkolün verdiği mutluluk, bir yerde çok güzel. düşünmüyosun ya umrunda değil daha ne ister insan ? fakat ileriki zamanlar alkol almadan uyuyamamaya başlıyorsun, işen çıkıp bi bira içmek için saat sayarken, gece körkütük yatağında buluyorsun kendini... sonrasında zevk alamaz hale geliyorsun alkol almadan geçirdiğin anlardan. kendi içinde yarattığın dünyada yaşıyorsun adeta... sinemaya gitmek yerine bara gidip bir nebze asosyalleştiriyorsun kendini. yorgun olduğun günler, iki bira alıp eve gideyim, yada evde şarap vardı bi kadeh içer uyurum demeye başlıyorsun. ertesi gün ne işe ne hayata veremiyorsun kendini. çivi çiviyi söker hesabı, tekrar alkol almak istiyorsun. günler böyle geçerken, birde bakmışsın ki, utanmasan şişelere sarılıp uyuyacak duruma gelmişsin. buna alkol bağımlılığı adı kulağına hoş gelmemeye başlıyor. mutlusun çünkü onunla, sigara gibi.
güzel bi bağımlılık haddini aşmadığı sürece. biraz pişman edici evet, ama çok değildir sanırım.
