erkeğini minder olarak altına alan keyifli bir kızdır.
ey güzel dilber: ne güzel düşünceler bunlar. pofuduk pofuduk... hem, ohh ne rahat! di mi?
yeni baharda yüzüme çarpan zambak kokusunun lilasında ve sardunyanın pembesinden gelen gerçek bir koku ve kırçıllı da bir renktin... senle ben, asırlık bir çınar ağacının en zor çıkılan kenar dalında sallanıyorduk beraber. sanki bu dünyadan kopacak kadar hızlı, bir o kadar kaygısız ve rahat. bahar; bir buğu gibi yükselirken topraktan, güneş; yeni yeni ısıtıyordu toprağı. işte, güneş toprağı böyle severken usul usul, ben de senin hızlanan kalbinin ritmini ve nefesini sevdim. peki ya; o beni minder yaptığın ve bana bastırdığın o güzel kalçalarına ne demeli? onu sevmedim mi sanıyorsun! elbette onu da sevdim... saçlarından inen perçem dudaklarımda bir katık. ve yine o perçem benim yüzümü dayadığım demir parmaklıklarım artık. yanağından yayılan sıcaklığı yanağımla soğutmak tek derdim. yoksa, çok sıcak buralar off çok sıcak. bak bir kıvılcımla bu salıncağın ipi yanıp tutaşacak ve ha koptu ha kopacak!
