anathema'nın insanı yerden yere vurduran şarkısıdır. vincent'ın ölen annesine yazdığını duymuştum(o yüzden o kadar güçlü sanırım).
hele bir kere kız arkadaşımı uzun süre göremicemin derdine ek olarak aşırı kar yağışı nedeniyle yolda kaldığımda dinlemiştim. umutsuzluk duygusunu öyle yoğun yaşadığımı hatırlamıyorum. dikkat edilmesi gerekilen bir şarkı. çok rahatlıkla ruhsal çöküntüye neden olabilmekte. ne var ki insan kendini dinlemekten alamaz.
