bir hayatı böyle yaşamak zorunda olanlar için;
(bkz: iceu)
kardeşimin ne yaptığını, mutlu olup olmadığını bilmediğim zamanlarda eğlenmek bile burnumdan geliyor. hatta çoğu zaman ağlamak istiyorum, o bu güzellikleri yaşayamıyor diye. ama gülmek zorunda kalıyorum işte. zannediyorlar ki "bu da her şeye gülüyor, hep mutlu bu canııım". insanlara bir şeyleri açıklamak zorunda kalmamak için gülümsüyorum. bazen arada gülüşlerim kesintiye uğruyor "yok bir şey, dersler falan yorgunum" diyor geçiştiriyorum.
canım kardeşim*.
