1845 yılına ait bir yapıttır. temelde klasik dönem etkisi altında kalmış bir romantik dönem bestecisi olan sphorun müzik dünyasına armağan ettiği, yaylı dörtlüsü ve orkestrayı birleştiren, az bulunur türde bir konçertodur.
özellikle yaylı çalgılar ve en çok da keman üzerine yoğunlaştığı bilinmektedir, bunun sebebi bestecinin kemancı olmasından kaynaklanır.
fırtınalı kış günlerini anımsatan, ağırbaşlı ve romantik ilk bölüm, yaylı çalgılar dörtlüsünü ön plana çıkartır ama orkestranın güçlü desteğini hissetmektedir. adagio (ağır bölüm) dramatik bir havanın hakim olduğu ikinci bölümü, spohrun kendisine ilham veren geçmiş dönem bestecilerine saygısını sunduğu bir atmosferi yansıtır. konçertonun son bölümü ise hareketli, umut dolu bir bahar dansı gibidir.
