geçen gün otobüste kulak misafiri olduğum diyalogda geçen bir cümle.
anne olduğunu tahmin ettiğim bir kadın, yanında oturan ve çocuğu olduğunu tahmin ettiğim velede "oğlum yer versene teyzene ehih.." diye dürterek onu ne kadar nazik yetiştirdiğini otobüsün ihtiyar heyetine kanıtlamak istedikçe çocuk da taban tabana zıtlıkta kaba bir ifadeyle annesi olduğundan emin olduğum kadına dönüp orta yaşlı teyze olduğunu tahmin ettiğim hanfendiyi kastederek "otobüste yaşlı yok ayağa kalkmak istemiyorum!" diye bağırdı. bu ne anarşidir! şaşırdım kaldım azizim. hemen oracıkta otobüsün camına sıcak nefesimden hohlayıp sağ elimin işaret parmağıyla yuvarlak çizip ortasına yuvarlaktan taşan büyük "A" harfi çizdim. sonra dur düğmesine bastım, ayağa kalkıp teyzeye yer verdim ve önüme çıkan ilk durakta indim otobüsten. (o duraktan bildiriyorum.)
