her şeyi ne kadar komplike hale getiriyoruz. gün geçtikçe de daha fazla kasıyoruz buna.
günümüzde artık iletişim sanat haline geldi. sosyalleşmek, zorlu bir basamak insanlar için. modernite kolaylıkla birlikte yalnızlığı sunar oldu ve biz bazen sorgusuz sualsiz bazen de diretmeyle kabulleniverdik kolay ama yalnız bir hayatı.
yine de modernite, tıpkı teknoloji gibi, hem sorunu hem de çözümü ortaya koyarak kendini alternatifsizleştirdi. özenle açmaya çalışırsam bu muallak ifadeyi; bi yandan insanları yalnızlaştırırken bi yandan da sebep olduğu sorunu kendi çözmeye kalktı.
sosyalleşmek, iletişim kurabilmek, kendini ifade edebilmek 10 kurluk paketler halinde insana öğretilmeye çalışıldı. tabi kontrollü bir şekilde. ya da herkesi kriterlere oturtup benzer kriterlere sahip insanları yine sanal alem üzerinden üstümüze örtü verdi.
etiketler önem kazandı günden güne. mesleğin, ruh halin, duygusal yapın, konuşkanlığın, espri yeteneğin, bindiğin araba. etiketlerimiz var bizim.
işte kendini süsleyip paketlemek, tüm bu sürecin sonunda, belki de tüm bu süreçle birlikte ortaya çıktı.
hemen hepimiz yapıyoruz bunu. en fenasını da ben yapıyorum belki de. şiddeti farklı olsa da, özelliklerimizi kutunun üzerine yazıp, sevdiğimiz/beğendiğimiz insanların hayatlarına kendimizi hediye etmeye çalışıyoruz.
hepsi yalnızlıktan. hepsi yalnız kalamamaktan ama.
