sadece bir amerikalının yadırgadığı durum. mutsuzluk sanıldığının aksine insanı köreltmez, onu bir şeyler yapmaya iter. ben ''mutsuz insan endüstriyel bir hayvandır.'' demiyorum yanlış anlaşılmasın. mutsuzluk, mutluluğun karşılığıdır, unutulmasın ki evren zıtlıklar üzerine kurulmuş bir dengeye sahiptir. mutsuzluğu engelleyecek bir ilaç bulurlarsa eminim bu dünyanın sonu olur. dediğim gibi mutsuzluk sadece amerikalılarda bir hastalık, orda hastalık olarak yorumlanıyor. yeryüzünde refah düzeyi en yüksek ülke olsa da iyi sosyologlara ihtiyaçları var. amerika dan dönüş yapan öğrenci arkadaşların amerikanın mutsuzluğundan kesinlikle etkilendiklerini düşünüyorum. bizim toplumumuz mutsuzluk toplumu, küçük şeylerin sevindirdiği bir toplum, binlerce yıllık kültür ve medeniyetimiz olmasıyla alakası olabilir. çünkü amerikalıların henüz çok üzülecekleri bir şey yok, onlar gerçekten dert sahibi olana kadar ''mutsuzluk'' amerikadan vize alamayacak.
