karnesi iyi gelecekler için gırgır geçme, kötü gelmesi kesin veya bir ihtimal olanlar için ise yusuf yusuf atma günlerinde yapılan eylemidir.
malesef ben okul hayatım boyunca hep karne kötü gelme ihtimali olan taraftaydım hep, o karneyi elime alan dek içim de hep bir şüphe ve korku "ulan karı bırakıcam dedi kesin şimdi kırmızı kalemle yazmışlardır" veya "ulan son kurtarma sözlüsünden iyi not vermişti ama belli olmaz ki bu herifin sağı solu..." şeklinde, diğer çalışkan arkadaşlar takdir, teşekkür hesapları yaparlarken, babalarının ödül olarak alacakları bisiklettir, kol saatidir, ateridir(o zamanlar bilgisayar, cep telefonu nerdeee) gibi nesneleri konuşurlarken, bizim gibiler ise karnede gelebilecek bir zayıfın evde yaratacağı deprem sonucunda yiyeceğimiz fırça, zılgıt, hatta dayaktan nasıl yırtarız, nasıl kendimizi savunuruz onun düşüncesi içindeydik hep, ama bizden de beterleri de vardı tabi, karnesi baştan aşağı zayıf olan, en az 5-6 dersten kalması kesin olan ve evde babasının odunu birkaç gün öncesinden hazırladığı arkadaşlarımız da vardı, onlar "tecavüz kaçınılmaz ise zevk alacaksın" modundaydılar hep, onları görünce de halimize şükrediyorduk.
bir kere ortaokulda korktuğum başıma geldi, geçirir diye umutlandığım ders karnede kırmızı ile yazılmış not geldi, o bir kırık evde depreme yol açmıştı. bir keresinde de lisede büyük ihtimal kaldım dediğim dersten karnede geçer notu görünce nasıl sevindiğimi hala hatırlarım, sanki okulu birincilikle bitirmiş gibi sevindim, okul birincisi o gün benim kadar sevinmemiştir herhalde. evdeki bayram havasını da anlatmayayım hiç, çünkü ben evdekilere büyük ihtimal kaldım demiştim. o son günlerdeki asık suratlar bir anda değişmişti, herkesin yüzü gülüyordu.
