türkiye'de onsuz bir çocukluk geçiren pek az insan vardır. yoksullarla zenginlerin aynı klasmanda yer aldığı bir platformdur eti cin. damaklara, boyundan beklenmeyecek bir lezzet bırakan çıkıntısız hitit güneşi şeklindeki enfes bisküvi. diğer bisküvilere kendilerini "işe yaramaz" gibi hissettiren, üzerindeki kaşarlanmış portakal reçeliyle insana reçeli yeniden sevdiren, soylu ve iyi huylu bir kurabiye. tek sorunu, soyağacı çıkarıldığında bir sülalesinin olmayışıdır. bir cinlik olduğunu oradan da seziyorsunuz zaten. adına eti cin denmesinin de zannımca bir tek sebebi var. bir kez yemişseniz size musallat olur; sonra mezara kadar onu yanınızda istersiniz.
