Inarritu yine kendi tarzında bir başyapıt sunuyor ama türünü sevene... FiLmin türüne geLince, insanın içine oturan, boğasına yumrum dayayan bir türde. Ama bunu birçok dram fiLmindeki gibi aşırı dramatize göremezsiniz. ince ayarLarLa, beLLi iniş ve çıkış noktaLarıyLa sunan yönetmen, bir yandan acıyı bir yandan da bunun yaşamayı anLatıyor asLında. ÜsteLik süsLü repLikLerLe ya da gösterişLi sahneLerLe değiL, herhangi birimizin kurabiLeceği cümLeLerLe... FiLm bittikten sonra ise buruk oLuyor insan, evet hayat haLa devam etmekte ama nasıL? katiL kim, kurban kim sorusunu sormaktan aLıkoyamıyorum kendimi...
FiLmin konunun özgünLüğü kadar sinematografisi de çok iyiydi. En büyük artısı ve iLgiyi canLı tutan kısmı zaman kronoLojisine uymaması, iLk yarım saatte gösteriLen oLayın başından sonundan ve ortasından kareLerLe fiLm asLında oLayın kaba tasLağını çiziyor bizim için. KaLanında ise asıL hikaye, asıL acı ve asıL sonucu görüyoruz. FinaL monoLoğunun vurucuLuğu da bu anLatımdan kaynakLanıyor.
PerformansLardan söz etmeye gerek var mı biLmem asLında. Zira hem Naomi Watts hem Sean Penn hem de Benicio DeL Toro kendiLerine hayran bırakan performansLar sergiLemişLer. Watts-Penn uyumu mükemmeL...
Inarritu ve Arriago'nun paydaLarının çektikLeri acı oLan insan hayatLarını anLattığı bu fiLmi kaçırmayın derim. 8/10
