Sene..geçen sene. Henüz acemi askeriz. 30 ağustos yeni geçmiş, komutanlar rütbelerini, yıldızlarını takmışlar burunları tavanda götleri havada dolaşıyorlar ortalıkta. biz de arkadaşım deniz ile koğuşların olduğu tabur binasının (bina dediğime bakma tek katlı bi yer işte) yanında ki çimlerde (çim dediğime bakma bildiğin toprak) gölermiş çekirdek çitletiyoruz. Neyse efenim, akşam vakti hava kararmış, göz gözü görmüyor. Yani göz gözü görmek de ne demekse, göz adamın kendisini görmüyor ki gözünü görsün! Zaten ne geldiyse başımıza görmemekten geldi.
Dediğim gibi karanlık, oturmuşuz kaldırım taşına, hava serin. ne de olsa Ankara, ayazı fena olur. işte öyle otururken bu kaldırımın soğuğu sinsice benim mideye sağlı sollu çalışmış. Ve haberim de yok. Çekirdek, askerlik, aşkımın zümrüt gözleri felan derken bedenimle ruhumun bağı kesilmiş. Bişey anlatıyorum Deniz'e doğru dönmüşüm. O sırada da Ümit yüz başı gelmiş, haberim yok. adam da daha bir kaç gün önce rütbe almış, havalı tabi. Neyse ben adamı görmedim, Deniz karşıya baktığından görmüş. Gördüğü gibi ayağa fırlayıp selam verdi. (Pis herif insan bi söyler) Onun hızlı kalkışının etkisiyle, ve adamın omuzlarında ki yıldızların gözümü almasıyla ben de refleksle ayağa kalktım ki işte ne olduysa orda oldu...
Kaldırımın soğunu yiyen benim naciz bedenim, kalkışım da ki aniliğin de etkisiyle yüzbaşının suratına doğru ZAAAARTT diye koymasın mı.. -Ben bakamadım ama denizin dediğine göre adamın yüzü değişmiş, ağzı burnu sola doğru seğertmiş falan-. Komutan da ilk şoku atlattıktan sonra yıldızlarının hakkını verdi tabi. tepkisi aynen şu:
-yuh am.na koyayım, betonu dedin lan!!
ben:
-emredersiniz komutanım..
Komutan gittikten sonra gülmektan yarılmış, ağzından bağırsakları gelmiş, gözleri yanaklarına inmiş Deniz'e döndüm ve o tarihe geçecek lafı ettim:
- birine söylersen herkese deniz gay'miş derim olm bak....
