Sigara eşliğinde, verilmiş bir kahve molası ve ardından gelen karmaşık düşünceler. Kokulu bir Fransız akşamı. Kahvenin midemi ekşitmesine aldırmaksızın yudumluyorum. Sol gözüme kaçan sigara dumanının etkisiyle gözüm yaşarıyor. Kıskandı sağ gözüm, hemen harekete geçti.
Ağladım bir süre, sustum sonra.
Bir yudum daha kahvenin ardından etrafıma baktım, iğrenç bir yalnızlık içindeydim. Kendimi ittiğim bir yalnızlık ve buna başkaldırmış bir başınalık.
Elimde brüt olarak kalan ise tüm keyfi iskonto edilmiş saatler. Kahve ve sigarayla hayata sıkıştırdığım virgül tüm hayatın ekşiliğini nötralize edecek bir yudum nefes bahşetse şimdi kafama balyoz gibi inen her dakika gülümserdi kesin.
Gülen kabuslarım,
ağlayan rüyalarım.
Fazla siyah bir mola anı oldu.
Davranış bozukluğuna yönlendiriyor insanı. Hayat zaten kötü yola düşürüp anlamlı olan ne varsa bozup atmış, hayaller kırılmış, çekilmiş iflas bayrakları.
…
Çocuk kalabilseydim keşke, acıyla hiç tanışmazdım, acısa bile öpünce geçerdi hemen. Resim dosyamda karalanmış hayallerimi saklardım ve en çok önemsediğim saçlarıma taktığım renkli tokalar ve yeni alınan oyuncaklarım olurdu. Karadutlu dondurmamı kaşıklar, kaçan balonumun ardından çılgınca koşardım…
…
Odada donuk bir yalnızlığın içindeyken, zamanı kendime köle etmek için sarhoş olmalı. Tam şu an sarhoş olma saati, pis hava burunlara dolarken, pislikleri kıyıya taşırken dalgalar, bir kuş adamın kafasına sıçarken, sarhoş olma saatidir. Durmamacasına.
Hayat… ya da adı her ne ise bu şeyin, avuçlarımdan kayarken yine, aslında hiç orada olmadığını anladım. Ellerim ne kadar da bencil ve ne kadar soğuk şimdi. Ya gözlerim? Yabancı ve uzak, saçlarımda darmadağınık bir acımasızlık. Boktan gerçekler işte.
Aksi, her şey aksi.
Hay aksi!!
hem bun u küçük iskender yazmadı asanusta uydurdu,güzelde oldu yani..
Bir şarap alma vakti, içeyim belki güzelleşirim…
