gidenlerin arkasından bakmak gibidir. medivenler, bitmeyen inişler çıkışlardır, ne zaman baksam bir parça ayrılık anımsatır bana. ya ben hep gidenlerle karşılaşıyorum ya da gelenleri görmüyorum. koşarak çıkarım merdivenleri, dayanamam o ayrılığın üzerinde yürümeye. benim merdiven fobim var, benim çıkışlara isyanım var.yedinci katta oturmakla bir alakası yok bunun, baktığım zaman duygularım yoruluyor. sonrasını hatırlamıyorum, o sırada kafayı çekiyorum; kaldırımların bir hüznü var da merdivenlerin yok mu, bence var. yükselip biranda düşmenin hüznü hiçbir şeyde yok!
