"hakan günday keske 17 yasinda degil de, 27 yasinda baslasaymis bu kitabi yazmaya" diye düsüncelere sevk eden kitaptir.
biraz daha karakter oturunca, biraz daha ayaklar yere basmaya baslayinca yazsaymis keske, klasik ergen modu bunalimlarindan cikip.
--spoiler--
beni kimse anlamiyor, ben bu dünyaya ait degilim, herkesin ölmesi gerek, alip basimi uzaklara gidecegim, bana yaklasinca sen de yanarsin, vs, vs...
hangimiz düsünmedik ki bunlari 17 yasinda? hangimiz ailemiz tarafindan anlasilmadigimizi düsünmedik, hangimiz gösterisli bir ölümle son bulmasini hayal etmedik ömrümüzün?
--spoiler--
____
"keske 27 yasidaki hakan günday, bu kadar uzatmadan ilk bölümle -kinyas, kayra ve hayat- ile basladigi kitabi orada da bitirseydi" diye düsüncelere de sevk eden kitaptir.
--spoiler--
yollari ayrilinca, basta yarattigi karakterler ile sonda karsimiza cikanlar bambaska iki insandi neredeyse cünkü.
ilk bölümün cümleleri buran buram ergenlik de koksa, yine de karakter üzerine yakistirilan kimlikler siritmiyordu cok fazla. ama hadi kayra'nin yolunu da anladik diyelim bir sekilde de, kinyas'in ki cok zorlamaydi. cok gereksizdi.
hem hayatin sillesini yemis, yemedigi b.k kalmamis, psikopatin önde gideni bir karakter yaratacaksin, hem de onu götürüp sefkatli aile kollarinda, yere inmis kanatsiz melek moduna getireceksin sonunda. sunu ben yazmaya kalksam, bana bir taraflariyla gülerler arkadaslarim.
simdi kimse cikip da, ama tolga normal insan olmayi ögreniyordu, cart curt demesin. basindan beri cizilen portrelere bir bakin, sonra tartisalim tolga'yi.
haa unutmadan, tolga'yi da yoldan cikaran kayra'ymis arada, ben hep tersini düsünmüstüm oysa okurken...
--spoiler--
