eskiden insanlar birbilerine mektup yazardı, bayramda yılbaşında kart atarlardı, şimdi hepsi maziye kaldırılmış hatıralar olarak varlıklarını sürdürmekte. artık o günlerin romantizmine dönüş imkansız.
hele bir sevgilim vardı ki, bir kaç sefer birbirimizi görebilmiştik sadece, ama buna rağmen yıllarca mektuplaşmıştık, eve her giriş çıkışta gözüm önce posta kutusuna ilişirdi, mektubun geldiğini görünce de hemen eve çıkar, önce rahat birşeyler giyinir, sigaramı çakmağımı ve küllüğümü hazırlar, teybe güzel bir müzik koyar, filtre kahvemi hazırlar ve mum ışığında sevgilimin yazdıklarını okumaya koyulurdum. okuduktan sonra aynı ortamda cevaben mektubumu yazmaya koyulurdum.
değerliydi eskiden bunlar, aşktı, ulaşılması zor olandı.
şimdi mailleri veya telefonları açarken aynı duguları yaşamıyoruz. artık herşey çok basit.
insanların da olduğu gibi...
