komünizmin zorunlu paylaşımı gerektirmesi nedeniyle kısmen doğru önermedir.
bu tip ideolojilerin temelin insandır. oysa kapitalizm de insanlar tarafından icra edilir. her daim sistemi değiştirmeye çalışmak yerine insanları değiştirsek, daha paylaşımcı yapsak bu tip zorunluluklara ihtiyaç duymayacaklarına eminim. muhabbetin insanın şanslı doğmasına kadar inmesi ne garip, birinin babası deli gibi çalışıp şirketi güzel bir yere getirir. lakin bu sırada çocuğuna o kadar az zaman ayırır ki çocuğu her daim " sevgi açlığı"ndan yakınır.
bir diğeri ise devlet memuru bir babaya sahiptir, sabah 8 akşam 5 çalışan babasıyla günün en güzel saatlerini birlikte geçirir. çok paraları olmaz ama sevgi açlığı da yaşamaz. sonra çocuklardan biri, zengin diye yerilir.
