eski entryleri kurcalarken, (bkz: sahan gökbakar) ile karşıma çıkmış, hipotez aşamasından haberdar olmadıgım teorim.miş.latife bir yana çocuklugunda, ilk genclik yıllarında üzücü hadiselerle (anne-baba yoklugu/kaybı...) karşılaşan çocuklar,gençler daha bir olgun, daha bir insan, daha bir başarılı olurlar gibime gelir.yaralı yürekler belki de daha fazla sevilmek ve takdir edilmek için var güçleriyle ugrasırlar.müzik,resim, edebiyat,bilim bir nevi telafi mekanizmasıdır hayatlarında.
