koynuna vurdum bugün kendimi yürürken dönüyordu ruhum evet fena çakıldım gözlerine anlatayım dönüyordu kalabalığın etrafımda asfalt kolların araba kaynıyordu seyyar satıcı kaynıyordu ulaşamadım ucundaki ellerine hep adımladım hep aradım ama bulamadım yok üzülme suç bedenini toprağa sabitleyen resmi çivilerde ve tabii ki seyyar resmiyetlerde çok döndü ruhum bugün yine çok aradı ellerini ama gözlerini buldu ilginç bi şekilde kanlı ve yorgundu gözlerin "tamam git" dedi "daha fazla dolaşma üzerimde" dedi "fazla (s)ağırsın" dedi derken yağmur yağdı ama az yağdı gözyaşını karıştırıp aslında ağlamıyormuş gibi yapamayacağın kadar çok değildi o yüzden ağlayıp ağlamadığını bilmiyorum zaten kaybettim onları zira yürümeliydim ama "git" diyorlardı bundan eminim.
