yurdum ortalama yurttaşına belki de empati yapmasını gerektirecek durumların başında gelir. ırkçı politikalarıyla meşhur bulgaristan hükümetlerinden belki de en fazla çekmiş kişilerdir bulgaristan'da yaşayan türkler. okullarda zorla bulgarca eğitime tabi tutulup, anadilleri olan türkçeyi unutmaları istenen ve bulgaristan milli eğitim sistemi içinde eritilmeye çalışılan türkler. bana çok tanıdık geldi ama neyse daha durun hemen konuya girmeyelim. bulgaristan seçimlerinde türk kimlikleriyle seçime girip seçimde türk olarak milletvekili seçilmeleri oldukça zor olan türkler. ama zamanla mücadelelerinde başarıya ulaşmış ve bu haklarını kazanmış türkler.bu konuda en fazla yardımı türkiye'den görmüşlerdir. empati için sanki şartlar biraz daha uygun. ne dersiniz? daha durun bitmedi. türkler bulgaristan'a osmanlı döneminde yerleştiği için bulgar ırkçıları bunu bir ırkçılık avantajı olarak görüp onları atalarının yurtlarına sürmek istemişlerdi. bir bakıma ırkçılığın esası itibariyle nedenselleştirilebilir. peki ya türkiye? beraber kurdukları bu ülkenin çimentosu olan halklara bir türkleştirme ve aslını unutturma operasyonu yapmış ve ülkede ne kadar kimlik, dil, kültür varsa hepsini sindirmiştir. ama bulgaristan'daki kardeşlerimize yardım eden de bir türkiye devleti söz konusu. illa aynı ölçülerde kafatasına mı sahip olmak lazım. kürtler olmasaydı ya da türk dışındaki milletler kurtuluş savaşında savaşmasaydı cumhuriyet kazanılabilir miydi? tabii ki de hayır. bakın akp bile rejimi revize etmek için kürtleri arkasına alıyor. neden çünkü tarih boyunca türkler kürtlerle beraber anadolu'ya girmiş ve anadolu'daki savaşları kazanmıştır.
velhasıl bulgaristandaki türkler türkiyedeki türklerin demokrasiden nasiplenebilmesi için bir empatik itici güç olabilirler.
