bende mi bir anormallik var, yoksa ezan vakitlerinde mi bir ayarsızlık var anlamıyorum.
hadi bir defa, iki defa olsa takılmam bu kadar. her defasında olunca, iyice paranoyak oldum vallahi.
ansızın kendinle oynamaya başlamışsın, tam 16'yı geçmiş, etabın sonuna doğru yol almışsın,
başka zaman tembellik yapıp yaratıcılığın y'sine uğramayan beyin kendini aşmış,
feci üretime geçmiş halde, bir de bakmışsın ki, müezzin en iğrenç sesiyle (bizim mahalledeki için söylüyom) ezan okumaya başlıyor.
hayda! gitti bütün konsantrasyon.
hayal gücününün çeperini son haddine kadar zorlayan beyin,
bir anda rotayı değiştirip, müezzine odaklanır. o dakika müezzinle neredeyse akraba olursun.
artık akraba olacak cümlelerin içerisinde 17'den devam etmeye başlarsın.
yani nasıl diyeyim bu rastlantı o kadar sık oluyor ki, artık bizim müezzinin
karşı pencereden beni dikizlediğini düşünmekteyim. umarım bu konuda yalnız değilimdir.
zira cidden tesadüfün böylesi pek normal değil.
