bir köpeğe, çayırda çimende oynaması için izin verebilirsin. bir çocuğa dondurma yemesi için izin verebilirsin. hiyerarşik bir düzende, astına çarşıya çıkması için izin verebilirsin. trafik polisiysen, kavşakta araçları durdurup yayaların geçmesine izin verebilirsin. doktorsan, hastana tatlı yemesi konusunda izin verebilirsin.
izin vermek, ancak karşındakinden daha yetkili durumlarda ortaya çıkıyor. yani, köpek çayırda çimende koşmaması gerektiğini bilmeyebilir... çocuk dondurma yememesi gerektiğini bilmeyebilir... ast, üstüne tabidir, üst de astından sorumludur, dolayısıyla ast dışarda kendini ne gibi tehlikelerin beklediğini bilmeyebilir... araç şöförü kavşakta yol vermesi gerektiğini bilmelidir ama ne kadar süreyle kavşakta durmasını bilmeyebilir... hasta ne yemesi gerektiğini bilmeyebilir...
şimdi bir şey demek istiyorum,
sen kim olursun da karına izin verip vermeme konusunda kendini merci kabul edersin? ataerkil değil de anaerkil bir toplum olsaydık, karın senin ağzına sıçsaydı nasıl hissederdin? insanız ulan hepimiz. gavattan, godoştan önce insanız.
sen sadece fikrini söylersin, yapıp yapmamak karına kalır. zaten fikrini önemsemeyen bir kişiyi kendine ne diye eş görürsün?
ayrıca şu da var. karına bikini giydirmemek için kasan sen, etrafta bikini giymiş karıya kıza laf atan yine sen... nasıl bir varlıksın olum sen...
