yatagima uyumayi amaclayarak uzanmisim... Ama dusunceler kararli beni uyutmamaya... Dusuncelerim koyunlarimin cobani olmus,citten atlatmiyorlar onlari. Aslinda benim cobanim olmus farkinda miyim,bilmiyorum...
Seni dusunmek kavali en iyi calip beni mest ederek suruden ayrilmami zorlastiran cobanim. Ismini dusunuyorum.. Ne hissettiriyor bana? Seni dusunmemem gerektigini dusundugum kere tekrarliyorum adini... Hani sozcukleri tekrar ettikce anlamsizlasir ya,oyle degil. Misal istanbul desem cok kez. Kalabalik,gurultu aklima gelirken ilk once sonra nasil asik ve tutkulu bir sehir oldugu canlanir zihnimde. Bu yuzden istanbul gibisin. Oyle dolu dolu ki! Yureginin ortasindan denizler akip giden... Yuregindeki kalabalik duygulara ayak uydurmaya calisan... Istanbul istanbul istanbul istanbul sen sen sen!
Bugun benim istanbul'umsun sen...
