filmde dikkat çekici ve filmi izlerken insanı geren ama yine de cezbeden tek şey, sessiz bekleyişler. her şey çok doğaldı filmde. mehmet'in su içerken gırtlaktan çıkardığı o ses, dilber'in ilk kez elektrikle ve tv ile karşılaştığında yüzündeki o şaşkın ifadeler, yine mehmet dilberlerdeyken ailenin gergin sessizlikleri, abilerin burnunu karıştırması falan.. ne bileyim ya çok iyiydi.
dilber rolündeki, nesrin cavadzade bursa ipekyolu film festivalinde ve 20.ankara uluslararası film festivalinde en iyi kadın oyuncu ödülüne layık görülmüş. e haketmiş de yani.
