benim için bir gülümsemedir.
hatırlıyorum şöyle boynunu hatta vücudunu çevirip gülümsemiştin, gamzelerin vardı.
o an fark etmemiştim ama bakıyorum da her şey değişti.
evrenin bir anında olabilecek en iyi açıyla yakalamıştım gülümsemeni.
o an orada olduğuma pişman değilim fakat mutluyum da diyemem.
şimdi bomboş bir odanın soğuk bir köşesindeyim, umutsuz bir piyanonun notaları tutuyor ellerimi.
koşuşturmalarım arasında aklıma geliyorsun bazen, biraz başım ağrıyor sonra geçiyor.
çıksan karşıma diyorum birden, kilometreler adımlar olsa baksam yüzüne,
gamzelerinin belirmesini beklesem, biliyorum yine de gülümsemezsin.
biliyorum imkansız.
