benim zamanımda sevmek emekti.. vazgeçememkti.. şu sıralar vazgeçmek olmuş.. zamana karşı durabilen tek gerçeklik bile yok.. bilim bile zamana yenik düşüyo.. eskiden kural sayılanlar şimdi palavraya dönüyo..
şimdilerde öyle bi dünyada yaşıyoruz ki , "oo beni sevmeyeni ben hiç sevmem" diyoruz teklifimizi reddeden kişiye.. "artık top sende" diyoruz misal.. ya da ne bileyim "ayrılıyorum senden"i sadece kırılan gururumuzla dinliyoruz.. kimse kimsenin peşinden koşmuyor , koşmak gurursuzluk yüzsüzlük sayılıyor.. çünkü herşeye ulaşmak çok kolay..
bi feysbuk profili kadar yakın sevgililer.. bi msn iletisi kadar.. aileyle tanıştırmak büyük bi olay artık.. eskisi gibi sevişmeden seni seviyorumlar yok.. sevişmeden sevilir mi hiç ? ya ten uyumu yoksa..
e bu kadar yakın olduğun , ancak bu kadar içine girebildiğin bi insanın peşinden koşmak da saçma.. o yüzden seviyorsan , ancak o muayyen hadde kadar sevebiliyorsan elbette ki vazgeçeceksin ki "gurursuz" olma..
