senden sonra hep uyudum ben. masalların karanlığında unutmak ya da umutlanmak amacıyla. mucizevi sonlar bekledim aptal uyakların süzüldüğü boşlukta. dilimin ucunda tuttum kelimeleri geldiğinde sana sarfetmek için...
senden sonra hep uyudum ben. uyuyan güzel oldum
bi postmodern masalda sen elime batan çıkrık iğnesi, sen duvarlarımı çevreleyen sarmaşık, sen kasvetli,vahşi,dikenli ve sen tüm güzelliklerine rağmen çirkindin.
beni değil duvarları kucakladığın için yüzyıllık uykumdan uyandığımda aptal bi bahçıvanın hünersizliği ya da ne bileyim kör bir budama makası yüzünden...
sen
keşke seni anlatmaya
yetse kelimelerim...
