tek bıçaklı klasik versiyonuyla yıllardır traş olduğum, gerçek çelikten yapılan jiletin tadını hiçbir şeyle değişemeyeceğim nesne.
alışmamış bünye ilk gün birkaç kesik atar suratına, ama sonra alışınca o klasik "hobel"-almanca- shaver- ingilizce- insanın vazgeçilmezleri arasına giriyor.
o "inceltilmiş" çeliğin insanın yüzünde çıkardığı o ses yok mu?...işte o "klasik" jiletin en önemli karakter özelliği o işte...o jiletin yenisi ne kadar da keskindir yarabbim...
hızına dikkat etceksin traş olurken...suratında kayarken, süratlenmemesi lazım. yoksa "kesik" atar. yavaş yavaş hareket ettirceksin. o keser, güzel keser, sense sabırlı olcaksın.
klasik tras bıçağıyla traş olmak, seksten sonra bu dünyanın en önemli erkeksi zevklerinden birisidir. icabında dikkat etmezsen suratını düpedüz doğrayacak olan o keskin jiletle, suratını kesmeden traş olmayı başardın mı zaten güne, bir "fatih" olarak başlamış olursun...daha tras olurken "günü dize getirmiş" olursun...
ama dediğim gibi "çalısma işi" o iş...elinin bileğinin hafiflik kazanması lazım...yoksa plastik bıçaklara talim etmek zorunda kalır, işin zevkine hiçbir zaman varamazsın. çelik, metal traş bıçağıyla "kendini yaralamaktan" başka bir şey yapamazsın, olayı dikkatle öğrenmezsen...
...ama öğrenirsen...
işte o zaman "günaydın" lafının anlamı zenginleşir.
