kimsesiz, bakıma muhtaç bu kadar çocuk varken gerçekleştirmesi tuhaf bir durumdur.
evet insanın illa kendi hücrelerinden bir tane olmasını istemesi bencillik olabilir ama "çocuk sahibi olmak" durumunu "bir çocuğun bakımını , bütün hayatının akışını üstlenmek" olarak algılarsak, yani kendi kromozomlarınızdan ya da diil, bir çocuğa bakıyorsanız, onu büyütüyorsanız, alınabilecek en büyük sorumluluktur.
"bencil olmayış"ta son noktadır hatta.
hani derler ya hep, çocuğun mu var derdin var, evet aynen öyle, ondan önce dertsiz tasasız, zararı ne olsa kendine bir insanken, birden bire dertleriniz sıkıntılarınız olur. hele de anneyseniz, dilediğinizi yiyip içememekten tutun da, uykunuzdan tutun da, o ağlayınca çektiğiniz kalp ağrısına kadar onlarca şeyi bilerek ve isteyerek yaparsınız. bütün bunları -bilerek ve isteyerek- yapabilmenin yolu ise sadece bencil olmamaktan geçer kesin.
