ilkel inanç sisteminde var olan ve birçok dini etkileyen bir ritüeldir.
örneğin;şaman inancında hasta olan kişinin etrafında dönerek ondaki laneti paylaştıklarını düşünürdü şifacılar ve hasta kişinin yakınları.bu sayede hasta kişi iyileşecek ve ayağa kalkacaktı.şaman inanışına sahip türk kavimleri, x. asırdan sonra kitleler halinde islamı seçmelerinden sonra, bu adetlerini islam toplumlarına da geçirmişlerdir.özellikle türklerin ehl-i beytle olan yakın ilişkileri dolayısıyla dönüş biçimindeki ayinleri ehl- beyti daha fazla etkilemiştir.aradaki tek fark; şamanların dönerek hastayı iyileştirdiklerine inanmaları, ehl-i beytin ise dönerek hastalıktan kurtulduklarına inanmalarıdır.
kabede tavaf ise daha çok kutsama özelliğiyle önplana çıkar.ehl-i sünnet şaman türklerle çok yakın ilişki kurmadığından dönüş ayinini daha çok pagan inanışlardın ve yahudi topluluklarından almıştır.
sonuç itibariyle tüm dinsel inanış ve uygulamaları birbirine benzer.zira hepsi korku/kutsama/tapınma gibi kavramların ortaya çıkardığı ve yine aynı kavramların beslediği felsefelerdir.
