düğümler arasında kalmakla çözülmeyi beklemek arasında bir zamandayım.
elimin erişemediği bir yerde, sesimin dahi güç ulaştığı, ulaşırken çukurlara düştüğü, taşlara takıldığı bir yerde sen, nefesimi ise duyamadın bile.
bir yol öncesinde zamanın, yelkovanın baş aşağı olmasından evvel yani biraz, gidip gelirken sözcükler aramızda, ne aydınlıktı her şey...
yitti bir anda gün avuçlarımda, gece yetişti...
karanlığa boğuldum sessiz kabullenişlerinin ardında.
halbuki bu kadar kolay olmamalıydı teslim olmak, ayak diretmek olmalıydı teninin altında bi yerlerde.
yoktu.
gece, nefes daralmalarını getirdi, yastığa koydu...
kim uyuyacak bu karanlık zamanda şimdi senden sonra?
ilk görüşte aşktın sen, daha ilk celsesinde imkânsızlığa dönüşen!
