Kim ne derse desin, korku-gerilim sinemasında bir çığır açtı testere serisi. Hatta öyle bir çığır açtı ki, "testere"yi kategorize ederken bile "türü:korku-gerilim" demek biraz eksik kaldı. Korku? Gerilim? Evet biraz, ama çokça da sadizm, vahşet. Yalnız anti-kahramanımız jigsaw öyle bir ahlak anlayışı üzerine kurdu ki bu sadist oyunları, öyle bir zekayla kurguladı ki, işte tam da bunlar efsane mertebesine eriştirdi "testere"yi. Benim gibi kurban kesilirken bakamayan adamları bile, nasıl becerdiyse, sürükledi peşinden salonlara ve içimizdeki "sadist manyağı" besledi, besledikçe besledi.
Yapımcı ve senaristlerine, onların bile beklediğinin çok üzerinde bir para kazandırmıştı ilk film. Zaten işin içine "çokça" para girince kesmediler altın yumurtlayan tavuğu ve tavuk ardından 6 tane daha yumurtladı (daha doğrusu yumurtlatıldı) Ama her yumurta, bir öncekinden daha solgundu.
Keşke bir "üçleme" şeklinde bağlansaydı, keşke hiç bulaşılmasaydı 3'den sonrasına ama "satan" memnunsa yapacak birşey yok.
Özetle, önceki filmlerdeki soru işaretlerini tam anlamıyla giderememiş, sanki her an 8.si çekilecekmiş gibi alelacele sonlandırılmış bu 7. film.
